Πολλές εκδόσεις γυναικείου ενδιαφέροντος αποτυπώνουν τον όλο και πιο ενεργό ρόλο της γυναίκας στη μικρασιατική κοινωνία. Η ίδρυση παρθεναγωγείων, όπως το «Ομήρειο Παρθεναγωγείο Σμύρνης», από τα μέσα του 19ου αιώνα, μαρτυρεί ιδιαίτερη μέριμνα για τη μόρφωσή της.
Εκδόσεις ηθικοπλαστικές, όπως οι Συμβουλαὶ πρὸς τὴν Θυγατέρα μου του Jean Nicolas Bouilly, μεταφρασμένο από τη σημαντική λόγια Ευανθία Ν. Καΐρη και τυπωμένο στις Κυδωνιές το 1820, ή τα Καθήκοντα ἑλληνίδος μητρός τυπωμένο στην Αμισό (Σαμψούντα) στις αρχές του 20ου αιώνα, καταδεικνύουν ότι η εκπαίδευση της γυναίκας εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο, αυτό της μητέρας και συζύγου.
Από την άλλη πλευρά, η έκδοση Σατυρικὴ ράβδος. Ἤτοι Ποίησις δημώδης περὶ τῶν κακοτρόπων γυναικῶν καὶ νεανίδων του 1877 δίνει το στίγμα των προκαταλήψεων της εποχής.
Στιγμιότυπα από την καθημερινότητα στον τύπο της εποχής, όπως στο δεκαπενθήμερο περιοδικό Κόσμος της δεκαετίας του 1910, είναι τρανή απόδειξη της εξέλιξης σε ό,τι αφορά στην εξωστρέφεια της γυναίκας και τον πιο ενεργό ρόλο της στην κοινότητα.
